Szereg naukowców zbadał wśród dzieci i młodzieży cechy, które służyły odróżnieniu psychopatycznej młodzieży od ich rówieśników. Frick wysnuł wniosek, że dzieci wykazujące problemy z zachowaniem oraz bezduszność/brak emocji najbardziej przypominają psychopatów (Frick & Marsee, 2006). Badania przeprowadzone przez Lynama (1996) zidentyfikowały podzbiór dzieci mających zarówno problemy z zachowaniem, jak i problemy z nadpobudliwością/impulsywnością/uwagą, które według niego najbardziej przypominały zachowania dorosłych psychopatów. Pomimo że teorie te identyfikują dwie odrębne ścieżki do dorosłej psychopatii, badania zarówno Fricka, jak i Lynama pokazały, że istnieje podzbiór dzieci, których osobowości oraz zachowania oddzielają je od innych dzieci, a same problemy z zachowaniem nie są wystarczające, żeby to rozróżniać. Istnieją również znaczące dowody, że miary takie jak Psychopathy Checklist: Youth Version (PCL:YV) oraz Youth Psychopathic Traits Inventory (YPI) są wiarygodnymi, a także uzasadnionymi metodami na identyfikowanie młodych o cechach psychopatycznych.
Jednym z powodów, dla których nie naznaczamy dzieci i młodzieży jako psychopatycznych jest uniknięcie potencjalnych negatywnych konsekwencji etykiety ‘psychopaty’. Termin ten ma wiele negatywnych konotacji i są dowody na to, że etykieta taka jak “psychopata” lub “chory umysłowo” może szkodzić sposobowi w jaki młodzież jest traktowana przez rodziców, nauczycieli oraz rówieśników. Do przykładów tego jak etykiety mogą być krzywdzące zalicza się odmawianie komuś leczenia ze względu na przeświadczenie o tym, że taka osoba nie może być leczona, wysyłanie młodocianego do sądu dla dorosłych, a także próby wpływania na sąd, żeby została nałożona bardziej surowa kara (w tym kara śmierci) z powodu tego, iż ktoś taki nie może być wyleczony. Tak więc powinno się postępować z najwyższą ostrożnością, stosując termin “psychopata“ lub “psychopatyczny’ w celu opisywania młodzieży.
Innym powodem, dla którego nie naznacza się dzieci jako psychopatycznych jest to, że wiele z nich może być zdolnych do znaczącej zmiany od dzieciństwa poprzez okres dorastania do dorosłości, w szczególności poprzez intensywną interwencję.
Proszę mieć na względzie, że nawet jeżeli naukowe badania odkrywają symptomy wskazujące na najgorsze prognozy, wciąż wiele dzieci zmienia się na lepsze z biegiem czasu. Prognozy są statystycznym konceptem, który traci częściowo znaczenie, gdy pod uwagę brane jest indywidualne dziecko. Po prostu nie możemy przewidzieć dla żadnego indywidualnego dziecka jaki będzie rezultat. W związku z powyższym zaleca się intensywne leczenie dostępne dla całych rodzin pozostających w kontakcie z dziećmi o psychopatycznych cechach.
Tłumaczenie: Patrycja Gniadzik
