Verschillende onderzoekers hebben eigenschappen bij kinderen en adolescenten onderzocht die dienen om psychopathische jongeren te onderscheiden van hun leeftijdsgenoten. Frick stelde dat kinderen die zowel gedragsproblemen als ongevoelige/emotieloze eigenschapen vertonen, het meest lijken op volwassen psychopaten (Frick & Marsee, 2006). Lynam (1996) identificeerde een aantal kinderen met zowel gedragsproblemen als hyperactieve-, impulsieve- en aandachtsproblemen, die volgens hem het meest lijken op gedragingen van volwassen psychopaten. Hoewel deze theorieën twee aparte paden identificeren naar volwassen psychopathie, tonen studies van zowel Frick als Lynam aan dat er een subset van kinderen is wiens persoonlijkheid en gedrag hen onderscheidt van andere kinderen en deze gedragsproblemen alleen niet voldoende zijn om het verschil te maken. Er zijn ook substantiële aanwijzingen dat maatregelen zoals de Psychopathy Checklist: Youth Version (PCL:YV) en de Youth Psychopathic traits Inventory (YPI) betrouwbare en geldige manieren zijn om jongeren met psychopathische kenmerken te identificeren.
Een van de redenen dat we kinderen en adolescenten niet als psychopathisch bestempelen, is het vermijden van de mogelijke negatieve gevolgen van het ‘psychopathie’ label. De term heeft veel negatieve connotaties en er is veel bewijs dat labels zoals ‘psychopathie’ of ‘geestesziek’ de manier kan schaden waarop jongeren worden behandeld door ouders, leraren en leeftijdsgenoten. Voorbeelden van hoe labels schade kunnen aanbrengen zijn onder meer iemand de behandeling weigeren vanwege de overtuiging dat hij/zij niet behandeld kan worden, een adolescent naar de volwassen rechtbank sturen en een poging doen om de rechter te beïnvloeden een zwaardere straf op te leggen (inclusief de doodstraf) op grond van dat iemand niet te behandelen is. Het is dus van uiterst belang dat de term ‘psychopathie’ of ‘psychopathisch’ met voorzichtigheid gebruikt moet worden om jongeren te beschrijven.
Een andere reden om kinderen niet als psychopathisch te labelen, is dat velen in staat zijn om een significante verandering door te maken van kindertijd tot adolescentie of volwassenheid, vooral met intensieve interventies.
Houd er rekening mee dat zelfs wanneer uit onderzoek blijkt dat er symptomen zijn die wijzen op een slechtere prognose, er nog steeds veel kinderen zijn die gedurende de tijd positief veranderen. Prognose is een statistisch concept dat een deel van zijn betekenis verliest als we het op één kind betrekken. We kunnen simpelweg niet voor een enkel individu de uitkomst voorspellen. Het is daarom raadzaam om intensieve behandelingen beschikbaar te stellen aan alle gezinnen die te maken hebben met kinderen met psychopathische kenmerken.
Vertaald door Britt Gruntjes
