Przetłumaczone przez: Wikor Maturski
8 grudnia 2015 przez David Kosson | Napisane przez Alicię Spidel i Komitet Badawczy
Wprowadzenie
Pomimo zwiększonej reprezentacji młodych kobiet w systemie sądownictwa, stanowią one populację, która jest w uderzającym stopniu niedostatecznie zbadana. Aby lepiej zrozumieć tę populację, 145 młodych przestępczyń, które popełniły brutalne przestępstwo, zostało ocenionych pod kątem cech psychopatycznych, konkretnych motywacji (instrumentalnych vs. reaktywnych) do popełnienia przestępstwa oraz charakterystyki przestępstw (takich jak informacje o ich ofiarach, użycie broni, użycie substancji i zakres obrażeń ofiary). W szczególności Hutton i Woodworth zbadali związek między cechami psychopatycznymi a przemocą instrumentalną.
Badacze (Berkowitz, 1993) zaproponowali, że istnieją dwa podstawowe rodzaje przemocy: reaktywna i instrumentalna. Przemoc reaktywna jest zwykle opisywana jako przemoc, która występuje, gdy jednostki nie hamują swojej początkowej reakcji na bodziec emocjonalny, taki jak spostrzeżona zniewaga lub bezpośrednie zagrożenie fizyczne (tj. reagują przemocą). Akty przemocy reaktywnej nie mają dodatkowego celu poza samą agresją. Z kolei przemoc instrumentalna jest najczęściej definiowana jako przemoc, która wymaga planowania i nie ma silnego komponentu emocjonalnego. Instrumentalne akty przemocy to sekwencje zachowań ukierunkowane na cel (często dość spójne i zorganizowane), które są zwykle przeprowadzane w celu uzyskania zewnętrznej nagrody lub osiągnięcia jakiegoś celu innego niż akt agresji. Zauważono, że te dwa rodzaje przemocy mogą być ze sobą powiązane, a akt agresji może zawierać elementy obu (np. Bushman i Anderson, 2001).
Aby poradzić sobie z tą kwestią, Hutton i Woodworth zastosowali czterokategorialne podejście do klasyfikacji aktów agresji, które zostało wprowadzone przez Woodwortha i Portera (2002). Mówiąc bardziej konkretnie, Woodworth i Porter zasugerowali zaklasyfikowanie przestępstw z użyciem przemocy do jednej z czterech kategorii: czysto reaktywne, reaktywne/instrumentalne, instrumentalne/reaktywne lub czysto instrumentalne. Krótko mówiąc, oprócz rozpoznawania czysto reaktywnej przemocy i czysto instrumentalnej przemocy, zidentyfikowali oni niektóre akty jako reaktywne/instrumentalne, aby wskazać, że akty przemocy były przede wszystkim reaktywne, jak opisano wcześniej, ale zawierały również dowody instrumentalnego zachowania, co oznacza, że akty obejmowały pewne planowanie, mimo że przemoc była głównie napędzana brakiem odpowiedniej regulacji agresywnych impulsów. Natomiast akty instrumentalne/reaktywne były przede wszystkim instrumentalne, jak opisano wcześniej, ale zawierały również elementy gniewu lub wściekłości, które nie były prawdziwe lub nie napędzały agresywnego zachowania, ale były świadomie wykorzystywane lub włączane do aktu jako część manipulacji.
Procedura
Wszystkie akta zostały dokładnie przejrzane przez dwóch gruntownie przeszkolonych studentów i zarejestrowanych pod kątem psychopatii i czterech kategorii przemocy.
Wyniki
Charakterystyka ofiar
Wiek 145 młodych przestępczyń biorących udział w badaniu wynosił od 12,2 do 17,9 lat (M = 15,5, SD = 1,3). Dwie trzecie (66,2%) próby było nie-Aborygenami, 31,5% próby było Aborygenami, a w przypadku pozostałych osób pochodzenie etniczne nie zostało określone (2,3%). Około trzy czwarte przypadków dotyczyło ofiar płci żeńskiej (75,8%), 14,5% ofiar było płci męskiej, a w 9,7% przestępstw ofiarami byli zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Biorąc pod uwagę relację ze sprawcą, odnotowano równy odsetek zarówno ofiar nieznajomych (27,6%), jak i ofiar w określonych relacjach (np. nauczyciel, opiekunka do dziecka; 27,6%), a następnie ofiar znajomych (21,1%), ofiar w bliskich relacjach ze sprawcą (np. przyjaciel, krewny, partner randkowy; 12,2%) oraz ofiar, które były bardzo blisko sprawcy (np. członek najbliższej rodziny, partner romantyczny; 11,4%).
Lokalizacja
Większość przestępstw miała miejsce w miejscach publicznych (56,9%), ale był też znaczny odsetek przestępstw, które miały miejsce w domu młodej przestępczyni (19,5%), w innym miejscu zamieszkania (13,0%) lub w szkole lub pracy (8,9%).
Użycie broni
86,3% wszystkich zbadanych przestępstw wiązało się z przemocą fizyczną. Groźby słowne zostały użyte w 44,9% przestępstw. Ponad połowa przestępstw (58,1%) obejmowała przemoc fizyczną bez użycia broni, 28,2% obejmowało przemoc fizyczną z użyciem broni, a 13,7% obejmowało brak przemocy fizycznej i użycia broni. W przypadku użycia broni, najczęściej był to zwykły przedmiot (np. butelka alkoholu) (53,5%), a następnie nóż (41,9%).
Używanie substancji
Informacje na temat spożywania alkoholu lub zażywania narkotyków przed popełnieniem przestępstwa lub w jego trakcie były dostępne dla 73% (n = 106) badanych. W ponad połowie przestępstw (62,3%) sprawca nie był pod wpływem alkoholu lub narkotyków.
Psychopatia
Oceny psychopatii wahały się od 4,20 do 34,00 (M = 18,83, SD = 7,04). Zdecydowana większość sprawców (93,0%) uzyskała wynik poniżej 30; 7,0% uzyskało wynik 30 lub wyższy.
Motywy (instrumentalne vs reaktywne)
Czterokategorialna miara instrumentalności i reaktywności została wykorzystana do zbadania 122 przestępstw z użyciem przemocy. Spośród nich 44,3% było czysto reaktywnych, 18,9% było reaktywnych/instrumentalnych, 19,7% było instrumentalnych/reaktywnych, a 17,2% było czysto instrumentalnych.
Psychopatia i instrumentalność
W tej próbie młodych przestępczyń wyniki psychopatii nie były powiązane z instrumentalnością. Ani całkowity wynik psychopatii, ani żaden z wyników czynnikowych lub wyników aspektowych nie był związany z użyciem agresji instrumentalnej lub reaktywnej.
Wnioski:
Prawie 40% przestępstw zawierało kombinację motywacji instrumentalnej i reaktywnej. 44,3% przestępstw uznano za czysto reaktywne, co sugeruje, że wiele z tych młodych przestępczyń popełniało bardziej impulsywne i spontaniczne rodzaje przestępstw.
Patrząc na motywacje tych przestępstw, które zawierały element instrumentalny, przemoc była najczęściej stosowana w celu zemsty lub odwetu.
W tej próbie przestępczynie były równie skłonne do wiktymizacji nieznajomych, jak i osób pozostających w określonych relacjach ze sprawczyniami. W przypadku większości kobiet w próbie, narkotyki i alkohol nie były używane przed lub w trakcie przestępstwa. Zażywanie substancji wiązało sie jednak zarówno z większymi obrażeniami ofiary, jak i większym prawdopodobieństwem użycia przemocy fizycznej. Broń została użyta do skrzywdzenia ofiary w 27,0% przestępstw. W obecnej badanej próbie, gdy używano broni, najczęściej był to przedmiot (np. butelka alkoholu) (48,9%), a następnie nóż (38,3%).
Jak stwierdzono w innych badaniach, częstość występowania cech psychopatycznych wśród obecnej próby kobiet popełniających przestępstwa wśród młodzieży była mniejsza w porównaniu z badaniami dotyczącymi mężczyzn (np. Forth et al., 2003; Kosson et al., 2002). Wyniki ujawniły, że młode kobiety z wysokim poziomem cech psychopatycznych nie stosowały znacząco więcej przemocy instrumentalnej niż te z niskim poziomem cech psychopatycznych. Badanie to uzupełnia rosnącą liczbę dowodów na to, że dziewczęta i kobiety z cechami psychopatycznymi wydają się różnić w istotny sposób od chłopców i mężczyzn z cechami psychopatycznymi.
