Przetłumaczone przez: Wiktor Maturski
Dr Eva Kimonis jest profesorem nadzwyczajnym w Szkole Psychologii na Uniwersytecie Nowej Południowej Walii w Sydney w Australii. Dr Kimonis jest również zarejestrowanym psychologiem klinicznym i jest najnowszym ekspertem, który odpowiedział na kilka pytań dla Aftermath. Odpowiedziała na kilka pytań zadanych jej przez dr Adelle Forth. W swoich odpowiedziach dr Kimonis omawia kilka interesujących aspektów swoich badań nad cechami psychopatycznymi u młodzieży, w tym w jaki sposób zaangażowała się w badania nad psychopatią, w jakim wieku można zidentyfikować cechy psychopatyczne u dzieci, wyzwania stojące przed rodzicami oraz co wiemy o interwencjach dla młodzieży z bezdusznymi i nieemocjonalnymi cechami.
- Jak zaangażowała się Pani w badania nad psychopatią?
Po raz pierwszy spotkałam się z psychopatią i problemami z zachowaniem podczas wykładu Jamesa Blaira na University College London. Chciałam dowiedzieć się więcej na ten temat, kiedy wróciłam na Brandeis University po rocznych studiach za granicą w Londynie i miałam szczęście, że znalazłam Raya Knighta na wydziale psychologii, który pracował nad psychopatią u przestępców seksualnych. Zgodził się on nadzorować mój projekt z wyróżnieniem, w którym wykorzystałam modelowanie równań strukturalnych do przetestowania związku między maltretowaniem w dzieciństwie a wymiarami psychopatii przy użyciu jego próby Multidimensional Assessment of Sex and Aggression (MASA). To doświadczenie wzmocniło moje zainteresowanie psychopatią i podczas ubiegania się o studia psychologiczne aplikowałam tylko do tych, w których miałam okazję być nadzorowana przez badacza psychopatii. Moim najlepszym wyborem było studiowanie bezdusznych i nieemocjonalnych cech z Paulem Frickiem na Uniwersytecie w Nowym Orleanie i miałam szczęście, że zostałam przyjęta do programu.
- Czy możliwe jest zidentyfikowanie cech psychopatycznych u małych dzieci? Czy może Pani krótko opisać te cechy?
Tak, możliwe jest zidentyfikowanie bezdusznych i nieemocjonalnych cech u małych dzieci. Podczas pobytu na Cyprze w ramach stypendium Fulbrighta współpracowałam z Kostasem Fanti w celu walidacji wyników Inwentarza Cech Bezdusznych i Nieemocjonalnych („Inventory of Callous-Unemotional Traits”, ICU) u dzieci w wieku zaledwie 3 lat. ICU mierzy cechy, w tym brak empatii i poczucia winy, brak troski o swoje wyniki w zorganizowanych działaniach i uczucia innych oraz płytkie emocje. Cechy te odpowiadają wymiarowi afektywnemu psychopatii dorosłych. Podobnie jak w przypadku starszych dzieci, nastolatków i dorosłych, małe dzieci, które uzyskały wysokie wyniki w ICU, wykazywały podobne korelaty, w tym większe zachowania antyspołeczne i agresję, niższą empatię i zachowania prospołeczne, a także były mniej dokładne w identyfikowaniu emocji innych osób i mniej uważne na sygnały stresu innych osób. Dzieci te uzyskały również wyższe wyniki w innych powszechnie stosowanych miarach cech CU. To badanie i inne potwierdzają, że cechy CU można zidentyfikować u małych dzieci.
- Jakiego rodzaju interwencje zalecałaby Pani dla dzieci z cechami psychopatycznymi?
Baza badawcza dotycząca interwencji dla dzieci z bezdusznymi, nieemocjonalnymi i psychopatycznymi cechami szybko się powiększa. Jak dotąd wiemy, że antyspołeczne zachowania dzieci z cechami CU gorzej reagują na interwencje przeznaczone wyłącznie dla dzieci z problemami z zachowaniem, takie jak programy szkoleniowe dla rodziców, w porównaniu do antyspołecznych dzieci bez cech CU. W moim laboratorium badawczym, w ciągu ostatnich kilku lat pracowaliśmy nad ukierunkowaną interwencją dla dzieci z cechami CU, która ma na celu zajęcie się trzema kluczowymi czynnikami ryzyka, o których sądzi się, że przyczyniają się do rozwoju zachowań antyspołecznych i cech CU: niskim ciepłem rodzicielskim i reaktywnością; niewrażliwością na kary i dominacją w nagradzaniu; oraz niewrażliwością na emocje innych, głównie sygnały stresu. Program został opracowany w oparciu o platformę terapii interakcji rodzic-dziecko („Parent-Child Interaction Therapy”, PCIT), która jest programem szkoleniowym w zakresie zarządzania rodzicami, który jest unikalny pod względem coachingu in vivo rodziców przy użyciu słuchawki z terapeutą za jednokierunkowym lustrem. Wyniki naszego otwartego badania próbnego są obiecujące pod względem zmniejszenia problemów z zachowaniem dzieci i cech CU oraz zwiększenia empatii. Jesteśmy w trakcie dwóch randomizowanych, kontrolowanych badań, z których jedno porównuje adaptację PCIT-CU ze standardowym PCIT, a drugie sprawdza, czy PCIT dopasowany do potrzeb dziecka – PCIT-CU dla dzieci z cechami CU i standardowy PCIT dla dzieci bez cech CU – jest bardziej skuteczny niż niedopasowane leczenie w środowisku szkolnym, w którym rodzice i nauczyciele współpracują w celu rozwiązania problemów dziecka.
- Jakie wyzwania stoją przed rodzicami dzieci z cechami psychopatycznymi?
Dzieci z cechami CU wykazują tendencję do poważnych zachowań antyspołecznych i nierzadko są agresywne wobec rodziców i rodzeństwa. Im poważniejsze problemy, tym trudniej je leczyć. Wielu rodziców ma również negatywne przekonania na temat swoich dzieci z cechami CU, co utrudnia im angażowanie się w zabawę, która jest głównym elementem interwencji PCIT-CU przeznaczonej dla dzieci w wieku siedmiu lat i młodszych. Często zgłaszają problemy z przywiązaniem i poczucie, że nigdy nie nawiązali więzi ze swoim dzieckiem. Pomimo tych zniszczonych relacji, wielu z naszych rodziców wykazało wyraźne zmiany w swoich uczuciach do dziecka oraz okazywaniu ciepła i czułości od początku do końca terapii.
- Biorąc pod uwagę, że badania na ogół wyprzedzają zastosowania w tej dziedzinie, jakie jest jedno ulepszenie w dziedzinie psychopatii, które ma Pani nadzieję zaobserwować w ciągu najbliższych pięciu do dziesięciu lat?
Jestem podekscytowana badaniami nad cechami CU u małych dzieci, ponieważ uważam, że wczesna interwencja ma największe szanse na rozwiązanie problemu psychopatii. Naprawdę chciałabym zobaczyć więcej prac nad okresem rozwojowym niemowląt, aby zrozumieć, jakie czynniki narażają małe dziecko na ryzyko wystąpienia cech CU w późniejszym życiu. Jestem szczególnie zainteresowana tym, w jaki sposób interakcje między rodzicami a dziećmi przyczyniają się do rozwoju emocjonalnego i w jaki sposób chroniczne stresory występujące w okresie prenatalnym i postnatalnym zakłócają te procesy i zwiększają ryzyko późniejszego rozwoju cech CU i zachowań antyspołecznych. Jak sugeruje pytanie, byłoby wspaniale zobaczyć większe przełożenie bogactwa podstawowych odkryć naukowych dotyczących psychopatii na praktykę, szczególnie w przypadku populacji nastolatków i dorosłych. Naprawdę cieszy mnie zwiększone zainteresowanie psychopatią wtórną i mam nadzieję, że będzie ono kontynuowane w nadchodzących latach. Myślę, że pomoże nam to lepiej dopracować interwencje dla populacji CU, ponieważ istnieją dobre powody, by sądzić, że procesy związane z rozwojem zachowań antyspołecznych i cech psychopatycznych dla podtypów pierwotnych i wtórnych są różne.
