Przetłumaczone przez: Wiktor Maturski
Kopia nowego artykułu dr van Dongen, The Empathic Brain of Psychopaths: From Social Science to Neuroscience in Empathy, jest już dostępna na stronie Members tej strony. Dr van Dongen przygotowała niniejsze streszczenie swojego artykułu.
Dr van Dongen jest adiunktem psychologii sądowej na Wydziale Psychologii, Edukacji i Studiów nad Dzieckiem Uniwersytetu Erazma w Rotterdamie, Rotterdam, Holandia
Celem artykułu przeglądowego było przedstawienie przeglądu naszej obecnej wiedzy na temat roli neuronauki w badaniu empatii w osobowości psychopatycznej. Po pierwsze, w artykule wyjaśniono niektóre kwestie pojęciowe związane z naturą empatii i powiązanymi z nią pojęciami, a następnie przeanalizowano badania dotyczące obwodów neuronalnych zaangażowanych w empatię. Po drugie, przedstawiono krótki przegląd historyczny psychopatii jako konstruktu, a także różne modele teoretyczne dotyczące tego zespołu zaburzeń osobowości. W trzeciej części przedstawiono przegląd dowodów empirycznych dotyczących psychopatii i empatii, który pokazuje znaczenie neuronauki społecznej w zrozumieniu psychopatii. Wreszcie, w czwartej części, autor omawia nowy sposób wykorzystania neuronauki w badaniu „empatycznego mózgu” psychopatów.
W przeglądzie autor argumentuje, że empatia jest kluczową zdolnością człowieka. Empatia jest postrzegana jako naturalna zdolność do dzielenia się, rozumienia i reagowania z troską na stany afektywne innych i wydaje się odgrywać ważną rolę w interakcjach społecznych, nie tylko u ludzi, ale także u innych gatunków. Co więcej, uważa się, że empatia odgrywa ważną rolę we wpływaniu na zachowania prospołeczne i hamowaniu zachowań agresywnych, a także stwierdzono, że ma ona fundamentalne znaczenie dla rozwoju poczucia moralności. Przegląd literatury na temat empatii na przestrzeni kilku stuleci pokazuje, że empatia jest czasami mylona lub używana zamiennie z innymi pojęciami, takimi jak współczucie i litość. W niniejszym artykule przeglądowym empatia jest odróżniana od współczucia i litości. Jedną z ważnych różnic jest to, że empatia obejmuje nie tylko empatię zorientowaną na innych (tj. empatyczną troskę), ale także reakcje zorientowane na siebie (tj. niepokój emocjonalny i zarażenie emocjonalne). Zatem empatia różni się od współczucia i litości w tym sensie, że obejmuje uczucia, które są podobne do uczuć odczuwanych przez drugą osobę, a nie tylko wiedzę o tym, jak czuje się druga osoba.
Uważa się, że deficyt zdolności empatycznych, zwłaszcza w afektywnej (uczuciowej) części empatii, odgrywa ważną rolę w osobowości psychopatycznej. Zdolności empatyczne były tradycyjnie badane w ramach nauk społecznych i behawioralnych przy użyciu metod behawioralnych, ale ostatnie prace w dziedzinie neuronauki zaczęły wyjaśniać neuronalne podstawy przetwarzania empatycznego w odniesieniu do psychopatii. W niniejszym przeglądzie omówiono aktualną wiedzę z zakresu neuronauki społecznej empatii i przedstawiono kompleksowy obraz mechanizmów neuronalnych leżących u podstaw empatii w psychopatycznym zaburzeniu osobowości. Ponadto argumentuje się, że klasyfikowanie ludzi wyłącznie na podstawie jawnych zachowań nie jest idealne. Takie podejście do klasyfikacji niesie ze sobą ryzyko nie zidentyfikowania ważnych mechanizmów leżących u podstaw psychopatii. W związku z tym w artykule przeglądowym zaproponowano podejście biopoznawcze. Jest to podejście, w którym wykorzystujemy informacje z różnych poziomów analizy (zarówno poziom reakcji fizjologicznej, jak i poziom zachowania), aby zidentyfikować nowe kategorie, w których grupowane są jednostki. Takie podejście wydaje się lepsze dla zrozumienia podstawowych (neurobiologicznych) dysfunkcji. Następnie te nowo zdefiniowane kategorie mogą być bardziej skuteczne w kierowaniu interwencjami i leczeniem.
Zdaniem autora, przyszłe zrozumienie społecznego mózgu psychopatów polega na badaniu złożonych sieci neuronowych w mózgu w połączeniu z wykorzystaniem innych poziomów informacji (np. genetyki i poznania). W oparciu o informacje uzyskane ze wszystkich trzech poziomów analizy można tworzyć profile osób, które można wykorzystać do kierowania spersonalizowanymi interwencjami terapeutycznymi opartymi na neuronauce, które ostatecznie ograniczą agresywne zachowania u osób z cechami psychopatycznymi. Aby iść naprzód, potrzebne jest nowe podejście do badania złożonych mechanizmów, takich jak empatia, w osobowości psychopatycznej. Autor sugeruje, że nowa droga naprzód musi opierać się na ramach, które podkreślają potrzebę integracji wielu poziomów typów danych, w tym informacji neurobiologicznych, w celu sklasyfikowania osobowości psychopatycznej. W ten sposób bardziej precyzyjne (lub spersonalizowane) podejście do medycyny doprowadzi do obiecującej nowej strategii leczenia, która może kierować naukami społecznymi, w tym psychologią, w opracowywaniu nowych i skutecznych interwencji dla psychopatii
